بررسی صوری و محتوائی دیوان لامعی گرگانی

Abstract

لامعی گـرگـانی از شعرای دربار سلجوقی در قرن پنجم هجری است که در شعرش غالب اختصاصات سبک خراسانی قابل مشاهده است. در مقاله حاضر به بخش عمده­ای از این خصیصه­ها در بُعد صورت و محتوا اشاره شده است. سؤال اصلی این پژوهش این است که مهم­ترین ویژگی‌های صوری و محتوایی شعر لامعی کدام­اند و برجسته‌ترین تفاوت‌ها و تشابه‌های شعر این شاعر در مقایسه با شعر اقران خود کدام است. برای پاسخ به این پـرسـش در بخـش مربـوط بـه ویـژگـی‌هـای صـوری، خصیصه‌های دستوری، نوشتاری و واژگانی شعر لامعی به همراه نحوه به کارگیری فنّ تشبیه در شعر این شاعر با ذکر شواهد مربوط بیان شده است و در ادامه در بخش دوم، به مهم­ترین ویژگی‌های محتوایی شعر لامعی از قبیل تلمیح و اقسام آن (تلمیحات قرآنی و غیرقرآنی)، نحوه نگـرش شاعـر بـه آییـن زردشت و پیروان آن، بازتاب سخنـان حکیمـانـه و نمونـه‌هایـی از تصویرآفرینی‌های معنایی بدیـع و خـاص شاعر اشاره شده است. بررسی نحوه تقلید و تتبع از شعر شاعران عرب و نیز اقتباس و اخذ مضمون از شعرای پیشین زبان فارسی توسط لامعی، از دیگر مباحث این بخش است.<br /> <strong>کلیدواژه­ها:</strong> لامعی گرگانی، شعر سبک خراسانی، شعر دوره سلجوقی، بررسی صوری و محتوایی.