نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعُنّابی میلانی, اژدرfa_IR
dc.contributor.authorزمانی, صدقعلیfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T17:12:43Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T17:12:43Z
dc.date.available1399-07-08T17:12:43Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T17:12:43Z
dc.date.issued2014-09-23en_US
dc.date.issued1393-07-01fa_IR
dc.date.submitted2012-11-04en_US
dc.date.submitted1391-08-14fa_IR
dc.identifier.citationعُنّابی میلانی, اژدر, زمانی, صدقعلی. (1393). تأثیر روش‌های برنامه‌ریزی آبیاری بر عملکرد و کارآیی مصرف آب گندم. پژوهش آب در کشاورزی, 283(3), 489-502. doi: 10.22092/jwra.2014.100001fa_IR
dc.identifier.issn2228-7140
dc.identifier.issn2251-6646
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22092/jwra.2014.100001
dc.identifier.urihttps://wra.areeo.ac.ir/article_100001.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/15582
dc.description.abstractاین پژوهش به‌منظور ارزیابی تأثیر روش‌های برنامه‌ی آبیاری روی عملکرد و کارآیی مصرف آب گندم و تعیین روش مناسب برنامه‌ریزی آبیاری آن در منطقه‌ی سعیدآباد آذربایجانشرقی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 10 تیمار و 4  تکرار انجام شد. آبیاری‌ها در تیمارهای I<sub>1</sub> و I<sub>2</sub> به‌ترتیب زمانیکه نسبت عمق آبیاری به تبخیر از تشت کلاس A به 8/0 و 1 می‌رسید شروع می‌شد، در تیمارهای I<sub>3</sub> و I<sub>4</sub> آبیاریها به‌ترتیب در پتانسیل آب خاک معادل 40- و 60- کیلوپاسکال انجام شد، در تیمارهای I<sub>5</sub> و I<sub>6</sub> آبیاری‌ها به‌ترتیب در دو رطوبت 40 و 60 درصد آب قابل استفاده در ناحیه ریشه صورت گرفت، در تیمارهای I<sub>7</sub> و I<sub>8</sub>  در درجه-روز تنش (SDD[1]) انباشته‌ی به‌ترتیب 8 و 12 مبادرت به آبیاری شد و در تیمارهای  I<sub>9</sub> و I<sub>10</sub> نیز آبیاری‌ها بر اساس مراحل رشد نبات انجام شد به این‌ترتیب که در تیمار I<sub>9</sub>، دو آبیاری در مراحل آغاز ریشه‌دوانی و گلدهی و در تیمار I<sub>10</sub>، چهار آبیاری در مراحل آغاز ریشه‌دوانی، پایان پنجه‌زنی، آبستنی و مرحله‌ی شیری انجام گرفت. نتایج نشان داد که اختلاف تیمارها از نظر عملکرد بیولوژیک و دانه، کارآیی مصرف آب، وزن هزاردانه، درصد پروتئین دانه و شاخص برداشت معنی‌دار (در سطح یک و پنج درصد) بود. در این میان، تیمار I<sub>2</sub> (نسبت عمق آبیاری به تبخیر معادل 1) بیشترین عملکرد بیولوژیک و دانه و وزن هزاردانه، تیمار I<sub>9</sub> (دو آبیاری در مراحل آغاز ریشه‌دوانی و گلدهی) بیشترین کارآیی مصرف آب، تیمار I<sub>10</sub> (چهار آبیاری در مراحل آغاز ریشه‌دوانی، پایان پنجه‌زنی، آبستنی و مرحله‌ی شیری) بیشترین درصد پروتئین دانه و تیمار I<sub>3</sub> (آبیاری توسط تانسیومتر در پتانسیل 40- کیلوپاسکال) بیشترین شاخص برداشت را بخود اختصاص دادند. در کل با توجه به تعداد دفعات آبیاری، حجم آب مصرفی، عملکرد دانه، کارآیی مصرف آب و سادگی روش، تیمار I<sub>3</sub> به‌نظر مناسب‌تر بود. <br /><br clear="all" /> <br /> <br />[1] Stress Degree Dayfa_IR
dc.format.extent571
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه تحقیقات خاک و آبfa_IR
dc.publisherAgricultural Research,Education and Extension Organizationen_US
dc.relation.ispartofپژوهش آب در کشاورزیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Water Research in Agricultureen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22092/jwra.2014.100001
dc.titleتأثیر روش‌های برنامه‌ریزی آبیاری بر عملکرد و کارآیی مصرف آب گندمfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentعضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی استان آذربایجان شرقی و دانشجوی دکتری دانشگاه تبریز.fa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد مرکز تحقیقات کشاورزی استان آذربایجان شرقی.fa_IR
dc.citation.volume283
dc.citation.issue3
dc.citation.spage489
dc.citation.epage502


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد