استفاده از پوشش های خوراکی به منظور افزایش عمر ماندگاری پنیر

Abstract

بسته ­بندی مواد غذای مرحله­ای جدا نشدنی از فرآیند، نگهداری، توزیع و بازاریابی محصول است. بسته­بندی مناسب، دوره ماندگاری مواد غذایی را افزایش می­دهد، به همین دلیل یکی از شاخصه­های اصلی در صنعت غذا می­باشد. یکی از مفاهیم جدید در بسته ‏بندی مواد غذایی، بسته­بندی زیستی است که در پاسخ به نیازهای مشتریان و تولید صنعتی محصولات غذایی با ماندگاری بالاتر توسعه یافته است. استفاده از پوشش­های خوراکی و فیلم­ها به عنوان بسته­بندی زیستی، در محصولات غذایی مقبولیت عمومی یافته است. یکی از محصولات غذایی که بسته­بندی آن عمدتاً با مشکل مواجه می­شود، پنیر است و از مهم­ترین مشکلاتی که کیفیت و عمر انبارمانی پنیر را تحت تأثیر قرار می­دهد، رشد قارچ­ها در سطح آن به دلیل آلودگی بعد از فرآیند در طول حمل­و­نقل و بسته­بندی محصول است. رشد قارچ بر روی محصولات لبنی نه تنها باعث خسارات اقتصادی می­شود، بلکه منجر به مشکلات سلامتی به دلیل تولید مایکو­توکسین می­گردد. عوامل ضد میکروبی را می­توان برای کنترل رشد میکروبی با فرو بردن، اسپری، و یا واکس زدن به سطوح مواد غذایی استفاده کرد. با این حال، کاربرد مستقیم این روش دشوار بوده و فواید محدودی دارد. آخرین روش اخیر برای حفظ ایمنی مواد غذایی و افزایش عمر مفید غذاها، اختلاط عوامل ضد میکروبی طبیعی در مواد بسته­بندی زیستی است. اگر چه در مورد افزودن مواد ضد میکروبی به پنیر، تحقیقات زیادی صورت گرفته است؛ اما کاربرد آن­ها در فیلم­های خوراکی جهت نگهداری پنیر پیشرفت اندکی داشته است.