نقش اقتصادی نمایندگی های دیپلماتیک در توسعه صادرات

Abstract

این مطالعه به بررسی تأثیر متغیر‌های مختلف با تأکید بر نقش دیپلماسی اقتصادی در قالب ایجاد اشکال مختلف دفاتر نمایندگی دیپلماتیک و همچنین پیمان‌های تجاری دوجانبه و چندجانبه، بر جریان مبادلات تجاری می‌پردازد. به این منظور شکل بسط‌یافته مدل جاذبه تجارت با استفاده از روش داده‌های مقطعی برای 50 کشور و طی دوره 2012-2016 تخمین زده شده است. علاوه بر آن، این مقاله با تفکیک صادرات نفتی و محصولات مشتقه آن از سایر کالاهای صادراتی، امکان مطالعه و بررسی دقیق‌تر ساختار تجاری کشورهای صادر‌کننده نفت را فراهم آورده است. نتایج نشان می‌دهد که عضویت در سازمان تجارت جهانی در کنار پیمان‌های تجاری چندجانبه، همچنان اهمیت خود را حفظ کرده است. همچنین با توجه به سلطه چند ارز در جریان تجاری کشورها، هنوز پیمان‌های پولی از اهمیت معناداری برخوردار نیستند. نتایج همچنین حکایت از آن دارد که در مقایسه با صادرات غیر نفتی، صادرات نفتی تاثیرپذیری کمی از تنوع بخشی به دفاتر نمایندگی دیپلماتیک می‌پذیرد. از منظر تقسیم‌بندی منطقه‌ای نیز، برخی مناطق مانند کشورهای آسیای شرقی، به‌صورت ویژه از دفاتر تجاری خود برای توسعه صادرات بهره می‌برند و در مورد سایر انواع دفاتر، اثرپذیری‌ها کم و بیش یکسان است