معادلات ساختاری رابطه سرشت و منش و الکسی تایمیا با اعتیادپذیری دانشجویان

Abstract

مقدمه: وجود مشکلات شخصیتی در تعامل با عوامل متعدد دیگر، می‌توانند زمینه ابتلا به اعتیاد را فراهم سازند، از طرفی با در نظر گرفتن نقش نواقص هیجانی مرتبط با آسیب پذیری در برابر اعتیاد می‌توان الکسی تایمیا را بعنوان عامل زمینه ساز اعتیاد در نظرگرفت. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سرشت و منش و الکسی تایمیا با اعتیادپذیری دانشجویان می­باشد. روش کار: نوع مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود تعداد نمونه ها از بین جامعه آماری 15000 نفری دانشجویان مقطع کارشناسی براساس فرمول کوکران محاسبه و تعداد 348 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند سپس پرسشنامه­های سرشت و منش کلونینجر ،الکسی تایمیا تورنتو -20 و آمادگی به اعتیاد وید، بوچر، مک کنا و بن پراث به صورت گروهی بر روی دانشجویان انجام شد. جهت تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: مدل اندازه‌گیری شده با مدل مفهومی برازش مطلوب دارد، مقدار GFI و AGFI و CFI در حد مطلوب (بزرگتر از 90/0) قرار دارد و مقدار RMSEA در حد مطلوب (کمتر از 05/0) است. اثر الکسی تایمیا بر اعتیاد پذیری مثبت و معنی دار است همچنین اثر نوجویی، پاداش وابستگی، آسیب پرهیزی، خود راهبری وخود فراروی بر اعتیادپذیری مثبت و معنی دار و اثر خود راهبری و خود فراروی بر اعتیادپذیری منفی و معنی دار است. نتیجه گیری: الکسی تایمیا و عوامل سرشت و منشی می توانند جزو عوامل زمینه ساز در ابتلا به اعتیاد مطرح شوند.