حجاب و عفاف در نظام حقوقی ایران

Abstract

یکی از تعالیم مهم و سازنده اسلام که توجه به آن نقش بسیار سازنده‌ای برای فرد و اجتماع دارد، تأکید بر حجاب و عفاف است. با اندکی بررسی در مشکلات و نابسامانی‌های جوامع امروزی مشخص می‌شود که بخش عمده‌ای از مشکلات، جرائم و نابسامانی‌های آن، ناشی از بی بندوباری و زیر پا گذاشتن مرزهای حیا و عفاف است. اکثر اختلاف‌ها و بی‌ثباتی‌هایی که کانون خانواده‌ها را سرد و سست ساخته و نسل آینده را همچون افراد بی پناه در معرض آفات گوناگون قرار داده است نیز ریشه در بی‌توجهی به قواعد حجاب وعفاف است. به عبارتی عدم رعایت حدود حجاب سبب‌ساز گناهان در محضر الهی و بهم ریخته شدن نظم اجتماعی و وقوع جرایم فراوان بوده است. همواره بخش زیادی از حیات اجتماعی در گرو حفظ حجاب و عفاف است و بسیاری از تعرضات که به جرایم دیگری نظیر قتل و جرح و هتک منتهی شده است ناشی از بی‌توجهی به حدود پوشش زن و روابطش با مرد در آشکار و پنهان جامعه می‌باشد. روش تحقیق در این نوشتار توصیفی و تحلیلی و براساس منابع کتابخانه‌ای می‌باشد که محقق به رویکرد حکومت جمهوری اسلامی ایران نسبت به پوشش افراد و مبانی جرم‌انگاری آن در گفتار اول و بحث عفاف و سیاست جنایی اسلام در گفتار دوم می‌پردازد و بدنبال تعیین میزان دخالت مقنن در پوشش افراد و دخالت ضمانت اجراهای کیفری در حوزه قواعد رفتاریست. همچنین نگارنده در این نوشتار به نقد و بررسی گفتمان کیفری قانون‌گذار ایران در ارتباط با حجاب و عفاف پرداخته و دخالت حکومت و نظارت وکنترل در این حوزه را امری پسندیده و در حد ضرورت با توجه به ارزش و کرامت والای انسان دانسته و به موازات آن، ارتقای زمینه‌های فرهنگی در جهت پذیرش قانون و انطباق آن با قواعد رفتاری را لازم دانسته است.