ارزیابی میزان آسیب پذیری معابر شهری و شبکه های ارتباطی منطقه ده شهرداری تهران بر اساس اصول پدافند غیر عامل

Abstract

راههای ارتباطی یکی از مهمترین عناصر در افزایش یا کاهش آسیب پذیری یک شهر است؛ تعدد مسیرهای دسترسی شهر بر کاهش میزان آسیب پذیری و کاهش تلفات، تأثیر به سزایی خواهد داشت؛ این پژوهش بر آن است تا با استفاده از آمار و اطلاعات موجود در خصوص میزان آسیب پذیری معابر شهری از منظر پدافند غیر عامل منطقه 10 شهرداری تهران به کنکاش در ارتباط با سطح آسیب پذیری بافت شهری به تناسب سلسله مراتب شبکه معابر در ارتباط با زلزله از دیدگاه پدافند غیر عامل بپردازد. روش جمع آوری اطلاعات عمدتاً کتابخانه ای و با توجه به نوع تحقیق از مطالعات میدانی (مصاحبه) نیز استفاده شده است؛ همچنین از روش ماتریسی برای بررسی انطباق مکانی منطقه 10 شهرداری تهران با اصول پدافند غیر عامل استفاده گردیده است. نتایج تحقیق بیانگر عدم رعایت اصول پدافند غیر عامل در منطقه ده شهرداری تهران می باشد که می توان اقدامات پیشگیرانه را قبل از وقوع بحران برای کاهش خسارات جانی و مالی در مهم ترین معابر شهر، جایی که این تلفات از بقیه نقاط شهر بیشتر است، انجام داد.