تحمل‌پذیری نفوذ، رویکردی نوین برای توسعه سیستم‌های نرم‌افزاری

Abstract

امروزه شاهد حضور و تأثیر فراوان سیستم­های نرم­افزاری در سرعت، دقت و حجم پردازش­ها هستیم. هرگونه نفوذ در سیستم‌های نرم‌افزاری، خسارات مؤثر و برخی اوقات آثار جبران­ناپذیری را به دنبال دارد. روش­­های متعارف امنیتی به تنهایی توان مقابله با نفوذ به سیستم­های نرم­افزاری را ایجاد نمی­کنند و همچنین وجود آسیب­پذیری­های انکارناپذیر و ناشناخته در فرآیند توسعه نرم­افزار، آنها را در مقابله با نفوذ، از به‌کارگیری راهکارهای مؤثر بی­نیاز نمی­کند. در این شرایط، تحمل­پذیری نفوذ سیستم­های نرم­افزاری به عنوان یک راه‌حل مقابله با نفوذ پذیرفتنی است. برای تحمل­پذیری نفوذ سیستم­های نرم­افزاری در کنار روش­­های متعارف امنیتی، از تکنیک­های مهم تحمل‌پذیری خطا استفاده می­شود که نتیجه آن، فراهم کردن استمرار ارائه خدمات پیش­بینی­شده سیستم نرم‌افزاری، حتی در شرایط نفوذ است. تعیین مؤلفه­های مؤثر در تحمل­پذیری نفوذ سیستم­های نرم­افزاری و میزان تأثیر هریک از مؤلفه­ها، گامی مؤثر در تولید سیستم‌های نرم‌افزاری است که به صورت مشخص در اختیار طراحان نیست. در این مقاله با بهره­گیری از دانش معماری­ سیستم‌های نرم­افزاری تحمل‌پذیر نفوذ، از جمله SITAR, MAFTIA, SCIT، مؤلفه‌ها و عوامل مؤثر در تحمل­پذیری نفوذ سیستم­های نرم­افزاری تعیین و ارائه می­شوند تا زمینه­های لازم جهت توسعه سیستم­های نرم­افزاری تحمل­پذیر نفوذ فراهم گردد.