پهنه بندی آسیب پذیری شهری با رویکرد پدافند غیرعامل و مدل‌سازی VIKOR مطالعه موردی کلان‌شهر اهواز

Abstract

شهر تبلور نوع خاصی از رابطه انسان در محیط و بستر جغرافیایی آن است. بستر جغرافیایی که شهر روی آن ساخته‌شده ظرفی است برای مظروف که زیرساخت‌های آن‌که در این رابطه می­تواند آسیبی برای آن محسوب گردد. بنابراین، توزیع فضایی عناصر، ترکیب آن‌ها و عملکردهای اصلی شهر که تشکیل‌دهنده ساختار شهر هستند نقش مهمی در میزان آسیب‌پذیری شهر در برابر حوادث مختلف مخصوصاً تهدیدات دارد. لذا بر اساس ضرورت موضوع پژوهش حاضر رویکرد پدافند غیرعامل را در آسیب‌شناسی اجتماعی - کالبدی شهر اهواز با مدل VIKOR و ماهیت توسعه­ای - کاربردی مورد مطالعه قرار داده است. لازم به­ذکر است در این رابطه پژوهش حاضر از روش تحقیق ترکیبی توصیفی، تحلیلی، میدانی و کتابخانه­ای جهت تهیه، استخراج و تحلیل داده­ها استفاده کرده است که نتایج تحقیق نشان داده است میانگین آسیب‌پذیری بحران شهری اهواز با Vikor برابر (30/0) درصد بوده است. همچنین بیشترین میزان مدل‌سازی بحران با Vikor برابر (97/0) درصد و کمترین آن با (007/0) درصد متعلق به منطقه دو شهر اهواز می­باشد. بنابراین، مدیریت شهر و شهرسازی جهت ایمنی شهر ضروری بوده چرا که هر نقطه شهری مقاومت و توانایی متفاوتی را در برابر بحران دارند.