نقد و بررسی چهار تعریف حریم خصوصی از منظر فلسفۀ اخلاق در غرب

Abstract

این مقاله به نقد و بررسی چهار تعریف مشهور درباره حریم خصوصی می‌پردازد. ابتدا، معنای لغوی حریم خصوصی را روشن می‌کند و سپس به بحث از معنای اصطلاحی «حریم خصوصی» می‌پردازد. معنای اول از حق تنها و رها بودن اخذ شده است. معنای دوم حریم خصوصی، اطلاعاتی است که خود بر دو نوع است: ۱) تعریف بر اساس انتظار؛ ۲) تعریف بر اساس حالت عدم آگاهی. نوع سوم، تعاریفی‌اند که حریم خصوصی را بر اساس کنترل تعریف کرده‌اند. در این مقاله، این تعاریف یک به یک بررسی شده‌اند و نیز کاستی‌های هر تعریف که دیگران بدان اشاره کرده‌اند، بیان شده و هر یک ارزیابی شده‌اند. نوع چهارم، تعاریفِ چند وجهی یا خوشه‌ای‌اند که بر اساس این نوع از تعریف، ما باید حریم خصوصی را بر مبنای توصیفی تصویر کنیم و از دخالت هر مفهوم ارزشی یا هنجاری در تعریف آن بپرهیزیم. طبق این تعریف، می‌توانیم مفهوم حریم خصوصی را به سه مؤلفه و عنصر مستقل تجزیه کنیم؛ این سه عنصر عبارتند از: رازداری‌‌، ناشناختگی و تنهایی. با این که اِشکالاتی به این تعریف نیز وارد است‌‌، ولی جامع‌ترین تعریفی است که در این مقاله عرضه شده است؛ چرا که در آن به بیشتر وجوه مربوط به حریم خصوصی اشاره شده است.