نظریه کارنپ و سلارز در مسألة کلی ها

Abstract

یکی از ادله واقع گرایان برای اثبات وجود کلی ها در جهان خارج، برهانِ «ارجاع به مجردات» (abstract reference) است. طبق این برهان، جملات صادق بسیاری در زبان وجود دارند که ظاهرا دربارة کلی ها سخن می‌گویند. به عقیدة واقع گرایان، صدق این گونه جملات قابل تبیین نخواهد بود مگر آنکه کلی ها در جهان خارج وجود داشته باشند. کارنپ بر اساس نظریة «درجات زبانِ» خود، این برهان را مورد نقد قرار داده و استدلال می‌کند که توهمِ وجود کلی‌ها ناشی از خلط میان درجات مختلف زبان با یکدیگر است. از نظر وی، جملاتی که ظاهرا دربارة کلی ها سخن می‌گویند، در واقع، جملاتِ درجة دومی هستند که احکامی دربارة برخی عبارات درجة اول بیان می‌کنند. بر نظریة وی دو اشکال عمده گرفته شده است: 1- نظریه کارنپ بر خلاف تصور وی در حذفِ ارجاع به کلی ها موفق نیست. چرا که بر اساس نظریه وی، ارجاع به یک نوع از کلی ها (کلی های غیر زبانی) از میان می‌رود اما ارجاع به نوع دیگری از کلی‌ها (کلی های زبانی) جای آن می‌نشیند. 2- بر فرضِ صحت نظریه کارنپ، ترجمة جملات مورد بحث، از زبانی به زبان دیگر به غایت دشوار و پیچیده می‌شود. ویلفرد سلارز سعی می‌کند به دواشکال مذکور پاسخ دهد و بدین ترتیب، روایتی اصلاح شده از نظریة کارنپ ارایه می‌دهد. در مقاله حاضر، ابتدا نظریه کارنپ شرح داده می‌شود. سپس اشکالات آن بیان می‌شود. پس از آن، روایت اصلاح شده سلارز از نظریه کارنپ توضیح داده می‌شود.