انگیزه‌های سیاسی تفکر فلسفی رورتی

Abstract

رورتی با به چالش‌کشیدن کل سنت‌ فلسفی غرب که به عقیده او باعث دوگانه‌‌انگار‌ی‌های مختلف بیفایده نظری در طول تاریخ فلسفه شده است،درصدد است در بستر"فرهنگ رستگاری‌بخش ادبی"به ساختار‌شکنی مسائل مختلف فلسفه و رفع این دوگانه‌انگاریها مبادرت ورزد.به عقیده او فیلسوفان سنتی با باور به واقعیت‌‌های فراانسانی و فراتاریخی به انسان‌ها به مثابه خادمان و کاشفان آن واقعیت بیرونی نگاه می‌کردند.اما رورتی با ایجاد خط انشقاقی میان حوزه‌ی خصوصی وحوزه‌ی عمومی می‌خواهدسهم و دخالت فیلسوفان را در ارائه دیدگاه‌های نظری و فلسفی مشخص کند و ادعا کند حوزه سیاست نیازی به آن ندارد که مبانی خود را از معیارهای فردی حوزه‌ی خصوصی کسب نماید؛چیزی که زمینه بلندپروازیهای متافیزیکی فیلسوفان را فراهم میآورد.به منظور مقابله با چنین تفکری،رورتی به جای مفهوم سنتی حقیقت(مفهوم حقیقت به مثابه محور اندیشه سنت فلسفی)،بحث همبستگی را پیش می‌کشد؛یعنی توافق بر سر مسائل گوناگون که نتیجه‌ی نگاه پراگماتیکی ما به امور و متاثر از هنجارهای جامعه‌ی خاص و استفاده ابزاری ما از واژگان‌ها است.به عقیده رورتی انسانها با خلق واژگان جدید که ابزارهای سازگاری با زیست‌بوم هستند درصدد ایجاد همبستگی هرچه بیشتر و به تبع در مسیر جامعه‌ای عدالت‌محور و آزاد و به دور از هر گونه تبعیض و رنج گام برمیدارند.در چنین جامعه‌ای است که حقیقت خود را از طریق پویایی‌های آن جامعه نشان خواهد داد.فرض ما اینست که اندیشه‌ی فلسفی(یا به تعبیر بهتر،پسافلسفی)رورتی پیش از هر چیز در راستای یک اندیشه‌ی سیاسی و اتخاذ رویکرد شووینیستی اوست.به عبارت دیگر، مهیا ساختن زمینه برای برقراری یک جامعه‌ی لیبرال-دموکرات باعث اندیشه های فلسفی وی شده است.