ناالهیات: تأکیدی بر گریزناپذیری الهیات
(ندگان)پدیدآور
فتحزاده, حسنطاهری, سمیرانوع مدرک
Textمقاله علمی- پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
دوران نشانه اساساً دورانی الهیاتی است: هر نظامی که مبتنی بر یک مفهوم اساسی باشد، مفهومی که گردش نشانهها را شکل میدهد، از اساس الهیاتی است. این مفهومِ محوری، در هر اندیشه نامی به خود گرفته: واقعیت، جوهر، هستی، حقیقت، خدا، لوگوس، عقل، غایت و... در این نظام(های) لوگوسمحور، زنجیرۀ دالها معناداری و ثباتِ خود را از این مدلول استعلایی میگیرند. دریدا با خوانش واسازانهاش نشان داد که هیچ مدلولی نمیتواند از زنجیرۀ دلالی بیرون افتاده و زبان را کرانمند کند. این ایدۀ انقلابی به فروپاشی نظامِ سلسلهمراتبی تقابلهای دلالی و درنتیجه همرتبه و همبودشدنِ دالها میانجامد.با زدایشِ تقابلها و هممرتبه دانستن دالها، منطق تفاوط ظهور میکند. در این منطق سخن از مرگ خدا گفتن یاوه است؛ هیچ مرگی در کار نیست، و نیز هیچ زنده شدنی. ما همواره در میانۀ یک بازی دائمی هستیم. کلمه(لوگوس)، دائماً زدوده و در عینِ حال نگاشته و بازنگاشته میشود. نا/الهیات، بطلان ادعای پایان الهیات است؛ نا/نظامِ نوینی است برای آنانکه در مرزها میزیند.
کلید واژگان
واسازیالهیات
نا/الهیات
نوشتار
تفاوط
شماره نشریه
20تاریخ نشر
2017-08-231396-06-01
ناشر
دانشگاه تبریزUniversity of Tabriz
سازمان پدید آورنده
دانشیار گروه فلسفه، دانشگاه زنجاندانشآموخته کارشناسی ارشد فلسفه دین، دانشگاه زنجان
شاپا
2251-79602423-4419