بررسی و نقد دیدگاه اصالت زمان شخصگرای برایتمن
(ندگان)پدیدآور
پدیدآور نامشخصنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
موضوع این مقاله بررسی و نقد دیدگاه اصالت زمان شخصگرای برایتمن است. در این تحقیق با روش توصیفی- انتقادی، نخست فلسفۀ شخصگرایی معرفی گردیده، سپس دیدگاه اصالت زمان شخصگرای برایتمن و چیستی شخص بررسی و در نهایت به نقد این دیدگاه پرداخته شده است. یافتهها نشان میدهند که برایتمن، مفهومپردازی نوینی از «خود» ارائه میدهد. «خود» از دید او تجربی است؛ امّا نه تنها با «خود» تجربی هیوم و طرفداران وی متفاوت است؛ بلکه این دیدگاه را دارای اشکالات اساسی هم میداند. برایتمن «خود» تجربی را «شخص» میخواند. از دید وی «شخص»، «خود» اخلاقی است و دلالت اخلاقی دارد. البته دیدگاه برایتمن هم معایبی دارد که ناشی از تصوّر او از تجربه است؛ عدم پایبندی برایتمن به استلزامات منطقی تصوّر خود از تجربه، ناسازگاری آن با اصول پدیدارشناسی مورد قبول خود، نقض خصلت ارتباط به عنوان یکی از ویژگیهای مهمّ تجربه و شخص، فراهم آوردن زمینه برای خطای تجربه، شکگرایی، انتزاعگرایی و محدود کردن اخلاق به اخلاق ذهنی، از کاستیهای عمدۀ تصوّر او هستند.
کلید واژگان
فلسفۀ شخصگراییبرایتمن
اصالت زمان شخصگرا
«خود» تجربی
شخص
شماره نشریه
12تاریخ نشر
2014-05-221393-03-01
ناشر
دانشگاه زنجانشاپا
2228-52532588-3615