غلبه بر توجیه گرایی

Abstract

این یک اشتباه ساده اما قدیمی در نظریه ی معرفت است که گمان کنیم توجیه، در هر حدّ<br />و اندازه ای، محور عقلانیت و یا حتی برای آن مهم است. ما باید برای همیشه از اتکای فکری<br />به این عقیده که مدام به ما امنیت خاطری دروغین و غیرضروری تعارف می کند، د ست<br />بشوییم، همان که مسأله ی حلّ ناشدنی ناظر به مبنای نظریه ها را با این مسأله ی قابل حلّ<br />جایگزین می کند که چگونه نقائص نظریه ها را برملا کنیم . این مقاله (هرچند نه برای<br />نخستین بار ) با نظر به برخی نقدهای جدید خطوط کلی عقل گرایی انتقادی پوپر را ترسیم<br />می کند . در این مقاله به عنوان نمونه ای از قدرت رویکرد انتقادی، بحثی اجمالی راجع به<br />جایگاه قوانین منطق مطرح می شود.