امین خولی و بنیادگذاری مکتب ادبی در تفسیر

Abstract

"مکتب اد بی در تفس یر" از جمله روش های تفسیری در دوره ی معاصر است که ر یشه در سنت کهن تفس یر<br />دارد. برخی از مفسران ادبی قرون دوم و سوم هجری چون ابن قتیبه ، ابوعبیده ، ابوعبید ، کسائی و فرّاء بیش ترین<br />تلاش خود را در تبیین وجوه صرفی ، نحوی و گاه بلاغی آیات قرآن به کار برده اند . در قرون بعدی ، تکیه بر<br />جنبه های ادبی و بلاغی در آثار زمخشری ، شریف رضی ، شریف مرتضی ، و شیخ طوسی بیشتر شده و گاه در<br />تفاسیری چون البحر المحیط ابوحیان غرناطی به افراط کشیده شده است. در طول تاریخ تفسیر این گرایش های<br />مختلف را با تعابیر مختلفی چون تفسیر لغوی ، تفسیر نحوی ، تفسیر بیانی ، تفسیر بلاغی و احیاناً تفسیر ادبی<br />نام گذاری کرده اند. در قرن اخ یر، ام ین خول ی اد یب و متفکر مشهور مصری گونه ای از تفسیر را بر این مجموعه<br />افزود و آن را مکتب اد بی در تفسیر نامید . بر پایه ی این روش تفسیری ، گوهر اولیه و غالب قرآن وجه ادبی آن<br />تلقی می شود و مفسر باید بکوشد پیش از هر چیز ، به زوایای ادبی و هنری این کتاب دست یابد . در مقاله ی<br />حاضر، جوانب مختلف نظر یه ی اد بی ام ین خول ی در تفس یر قرآن ، همراه با شرح مختصر ی از زندگ ی و آثار و ی<br />آمده است.