تفسیر موقعیت اولیه رالز با توجه به نظریه ی خودآیینی کانت

Abstract

جان رالز ( 2002-1921)مهمترین فیلسوف سیاسی قرن بیستم است. او دو دورهی فکری دارد، در<br />دورهی اول فکری خود که در کتاب نظریهای دربارهی عدالت نمایان میشود، از کانت در حوزهی<br />فلسفهی اخلاق اثر پذیرفته است. کانت انسان را خودآیین میداند؛ هرگاه شخص بر اساس عقل خود،<br />به انتخاب اصول بپردازد به صورت خودآیین عمل کرده است. شخص فقط باید بر اساس اصولی که<br />خودش انتخاب کرده است عمل کند. در نظر کانت، تصمیم شخص به پیروی از امیال به جای<br />متابعت از عقل خویش، نمونهی اعلای دیگرآیینی است. رالز در نظریهی عدالت خویش از موقعیتی<br />به نام موقعیت اولیه نام میبرد که در آن موقعیت فرد نسبت به منافع فردی خویش ناآگاه است و از<br />این طریق به انتخاب اصول عدالت میپردازد. اصولی که در این موقعیت انتخاب میشود، عین عدالت<br />است. فرد حاضر در موقعیت اولیهی رالز که در پشت پردهی بیخبری قرار گرفته است شباهت<br />فراوانی با فرد عقلانی و خودآیین کانت دارد. هر دو برای فردی که میخواهد دربارهی اصول عدالت<br />داوری کند و اساس و پایهای اخلاقی را پی بریزد، شرایطی را در نظر میگیرند: این فرد باید خودآیین<br />و آزاد باشد و این خودآیینی در سایهی نادیده گرفتن منافع فردی حاصل میشود. همچنین در هر<br />دو نظریه، اصول توسط افرادی عقلانی انتخاب میشوند و این افراد تنها تحت قوانینی که خود<br />انتخاب کردهاند، عمل میکنند.