بررسی امکان زودکاشتی پنبه با استفاده از پوشش گوگردی بذر و محلول بذرپوش جدید موسسه تحقیقات پنبه کشور

Abstract

آزمایش به‌صورت اسپلیت پلات فاکتوریل که فاکتور اصلی شامل تاریخ کاشت در 3 سطح (1-زودکاشتی، 2-کشت مطلوب 3- کشت دیرهنگام) و فاکتور فرعی شامل نوع پوشش بذر در 6 سطح (1-بذرکرک دار بدون پوشش2-بذر دلینته بدون پوشش 4-بذر کرک دار با پوشش محلول بذرپوش 5-بذر دلینته با پوشش محلول بذرپوش 5- بذر کرک­دار گوگردی به­کمک محلول بذرپوش 6-بذر دلینته با پوشش گوگردی به کمک محلول بذرپوش) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار، در گرگان(هاشم­آباد) به مدت دو سال از سال 1389 انجام شد. پوشش بذور پنبه با گوگرد از طرفی نیاز به کرک­زدایی با اسید سولفوریک را برای کشت مکانیزه و از طرف دیگر وجود گوگرد نیاز به استفاده از قارچکش را از بین می­برد. نتایج نشان داد که به جز عملکرد وش، تاریخ کاشت روی سایر صفات تاثیر معنی­داری نداشته است. کشت مطلوب با میانگین 13 غوزه در بوته، کاشت به موقع با میانگین وزن سی غوزه 163گرم، کشت مطلوب با میانگین وش 5/1955 کیلوگرم در هکتار،67 گرم الیاف و 41% الیاف از برتری برخوردار بود. اثر متقابل تاریخ کاشت و سال روی کلیه صفات عملکردی معنی­دار نبود. کاشت دیرهنگام در سال دوم اجری آزمایش با میانگین 18 غوزه در بوته و وزن سی غوزه 164 گرم از شرایط بهتری برخوردار بود. زودکاشتی در سال دوم با میانگین 2845 کیلوگرم در هکتار وش بیشتری تولید کرد. کاشت به موقع در سال دوم با میانگین 73 گرم و 46% بیشترین وزن و درصد الیاف را تولید کرد. پوشش بذر به جز عملکرد وش روی سایر صفات عملکردی اندازه گیری شده تاثیر معنی داری نداشته است. اختصاص بیشترین تعداد غوزه در بوته به تیمار پوشش گوگردی بذر کرک دار (13) حاکی از نقش گوگرد در فرآیند تلقیح گل می­باشد. تیمار یاد شده از بیشترین وزن سی غوزه نیز 164 گرم برخوردار بود. می­توان این مطلب را به نقش گوگرد در اسیمیلاسیون وانتقال بهتر کربوهیدرات‌ها نسبت داد. بیشترین عملکرد وش از تیمار پوشش گوگردی بذر دلینته به کمک محلول با میانگین 1896 کیلوگرم در هکتار به‌دست آمد.