تفسیر کرونر از جهان‌نگری کانت
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
349.0کیلوبایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
چکیده
بحث در باب تقدم اخلاق و معرفت‌شناسی و نسبت این دو با هم در فلسفه‌ی کانت، سابقه‌ی بسیاری دارد. هر استدلالی در این باره لاجرم مبانی خود را بر یکی از این دو حوزه استوار می‌کند و حوزه‌ی دیگر را بر اساس این مبانی تفسیر می‌کند. ریشارد کرونر به سیاق نوکانتی‌های هایدلبرگ، فلسفه‌ی کانت را کلیتی می‌داند که بیش از آن که نظامی بسته همانند نظام هگلی باشد، جهان‌نگری‌ای است که در آن اخلاق بر معرفت‌شناسی مقدم است و امر عملی بر امر نظری تفوق دارد. بر پایه‌ی تفسیر کرونر، معرفت‌شناسی، خود در بنیان، اخلاقی است و فعالیت عقل نیز عملی اخلاقی. با این همه، در تفسیر کرونر، نه اخلاق و نه معرفت‌شناسی، هیچ یک به سود آن دیگری به محاق نمی‌رود. به عقیده‌ی او جهان‌نگری کانت بر تنش دایمی میان قطب‌هایی استوار است که هیچ‌کدام در دیگری مستحیل نمی‌شود و تقابل‌شان موتور تقلای اراده اخلاقی است. معرفت‌شناسی و اخلاق نیز در جهان‌نگری کانت بر پایه‌ی همین دیالکتیک کانتی است که روبه‌روی هم قرار می‌گیرند. در مقاله‌ی حاضر، به بررسی تفسیر کرونر از جهان‌نگری کانت و فرضیه‌ی اصلی وی در جهان‌نگری کانتِ او خواهیم پرداخت و جایگاه اخلاق در نظام کانتی و نسبت معرفت‌شناسی و اخلاق در درون این نظام را بر پایه‌ی مقدماتی که کرونر فراهم آورده، تبیین خواهیم کرد.
کلید واژگان
اخلاقمعرفتشناسی
شی‌ء فی‌نفسه
امر فوق محسوس
دوگانه‌انگاری
سوبژکتیویسم
اراده‌گرایی
شماره نشریه
241392تاریخ نشر
2014-02-201392-12-01
