تأثیر کودهای زیستی تیوباسیلوس و نیتروکارا و محلول‌پاشی عناصر روی و آهن بر برخی صفات کیفی و انتقال مجدد مواد در کلزا

Abstract

<strong>به‌منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی و محلول‌پاشی عناصر روی و آهن بر برخی خصوصیات کیفی و انتقال مجدد کلزا پژوهشی در سال زراعی 1392-1391در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت. طرح آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی و در 3 تکرار بود. فاکتورها شامل شش سطح کودهای ریزمغذی شاهد، سولفات روی (2 و 4 میلی‌لیتر در لیتر یا 2 و 4 در هزار)، کلات آهن (2 و 4 میلی‌لیتر در لیتر یا 2 و 4 در هزار) و مصرف توأم سولفات روی و کلات آهن (2 میلی‌لیتر در لیتر یا 2 در هزار) و کودهای زیستی در سه سطح شاهد، تلقیح تیوباسیلوس همراه گوگرد بنتونیت‌دار و تلقیح کودزیستی نیتروکارا به‌علاوه تیوباسیلوس همراه گوگرد بنتونیت‌دار بود. نتایج حکایت از نقش مؤثر کاربرد توأم کودهای زیستی و میکرو در افزایش محتوای عناصر کم‌‌مصرف در دانه و کاهش وابستگی گیاه به انتقال مجدد مواد بود. با توجه به اثر متقابل کودهای زیستی و عناصر ریزمغذی، بیشترین عملکرد تک بوته 10/62 گرم در متر‌مربع‌ و کمترین کارایی انتقال مجدد 13/85 درصد با مصرف تیوباسیلوس همراه نیتروکارا و مصرف توأم روی و آهن 2 در هزار و بیشترین محتوای روغن (48/47 درصد) از تیمار تیوباسیلوس همراه مصرف توأم روی و آهن 2 در هزار حاصل شد. در حالی‌که کمترین درصد روغن (31 درصد) از تیمار شاهد به‌دست آمد. طبق نتایج کلی این پژوهش تلقیح بذورکلزا با کودهای زیستی و محلول‌پاشی عناصر ریزمغذی که با کاهش مصرف کودهای شیمیایی نیتروژنه همراه است می‌تواند در بهبود خصوصیات کمی ‌و کیفی ارقام روغنی کلزا مفید باشد.</strong>