بررسی مدیریت تلفیقی بیماری لکه موجی سیب زمینی در اصفهان

Abstract

بیماری لکه موجی سیب زمینی در اثر دو گونه قارچی شامل: <em>Alternaria alternata</em> و <em>A. solani</em> ایجاد می شود. با توجه به اهمیت اقتصادی محصول سیب زمینی در کشور، لازم است که تدابیر مدیریتی برای کنترل بیماری مهم لکه موجی اتخاذ گردد. با توجه به اهمیت توسعه‏ی کشاورزی پایدار، بایستی با اعمال برنامه های مدیریتی با صرفه اقتصادی، قابل اجرا در سطح وسیع و نیز قابل قبول توسط کشاورزان و نیز در راستای کاهش مصرف سموم روش های به نژادی و به زراعی را در اولویت قرار داد. بر این اساس، در منطقه‏ی فریدن اصفهان در دو سال زراعی مطالعاتی بر مبنای تاریخ کاشت، نوع آبیاری، نحوه‏ی کاشت، مقاومت ژنتیکی ارقام و در سه سال زراعی مطالعاتی مبنی بر مبارزه‏ی شیمیایی با چند قارچ‌کش حفاظتی و سیستمیک انجام یافت. نتایج حاصله نشان داد که کلیه‏ی فاکتورهای استفاده شده اثر به سزایی در کاهش بیماری داشتند و عملکرد محصول در واحد سطح افزایش یافت. استفاده از آبیاری بارانی و قطره‌ای به ترتیب نسبت به آبیاری نشتی به طرز قابل توجهی موجب کاهش بیماری شدند. کشت دو ردیفه و یک ردیفه اثر قابل توجهی در بر نداشت. تأخیر یک ماهه و دو هفته ایی در تاریخ کاشت به ترتیب با 77 و 84 درصد شدت بیماری اثر به سزایی در کاهش توسعه‏ی بیماری داشت. استفاده از ارقام مقاوم و یا متحمل به ترتیب شامل دیامونت، گرانولا، مارادونا، پیکاسو، کایزر موجب کاهش چشمگیر بیماری گردید. در خصوص قارچ‌کش‌های کم‌مصرف شامل، قارچ کش تری فلوکسی استروبین (WG 50 درصد) به میزان 250 و 200 گرم در هکتار به ترتیب مؤثرترین قارچ‌کش در کنترل بیماری لکه موجی سیب زمینی بود. بررسی اثر متقابل شاخص های فوق نشان داد که تلفیق روش‌های به نژادی، به زراعی و شیمیایی نه تنها موجب کاهش بیماری به طور قابل توجه می‌گردند، بلکه اثرات سوء زیست محیطی را نیز کاهش خواهد داد. <br /><em> </em>