اثر دکسمدتومیدین موضعی بر دوز آرام‌بخشی طی لوله‌گذاری تراشه به حالت بیدار
نوع مدرک
Textزبان مدرک
فارسیچکیده
مقدمه: استفاده از داروی دکسمدتومیدین وریدی در انسدادهای عصبی موضعی و یا نورواگزیال جهت ایجاد بی‌دردی و یا افزایش طول مدت انسدادهای حسی و حرکتی طی سالیان اخیر رواج یافته است. مطالعات اندکی به بررسی عوارض تجویز موضعی این دارو پرداخته‌اند. مطالعه حاضر باهدف بررسی اثرات تجویز دکسمدتومیدین موضعی بر میزان مصرف پروپوفول حین انجام لوله‌گذاری تراشه به حالت بیدار طراحی و انجام‌گرفته است.
مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی بر روی بیماران دارای اندیکاسیون انجام نازوتراکئال لوله‌گذاری به روش فیبراپتیک انجام‌شده است. بیماران بر اساس جدول اعداد تصادفی به دو گروه دکسمدتومیدین وریدی و دکسمدتومیدین موضعی تقسیم شدند. بی‌حسی موضعی با استفاده از لیدوکائین در تمام بیماران انجام‌گرفته و بعد از لوله‌گذاری نیز از انفوزیون پروپوفل جهت حفظ بیهوشی استفاده شد. پارامترهای قلبی عروقی، میزان اشباع اکسیژن شریانی و سطح بیهوشی در طول انجام پروسیجر ارزیابی شده و همچنین میزان دوز موردنیاز پروپوفل در تمام بیماران ثبت شد.
یافته‌ها: مجموعاً 64 بیمار با میانگین سنی 9/13 ± 9/44 در این مطالعه موردبررسی قرار گرفتند که ازاین‌بین 35 نفر (7/54 درصد) زن بودند. پارامترهای قلبی عروقی و میزان اشباع اکسیژن شریانی پایه در دو گروه تفاوت معنی‌داری با هم نداشتند. میزان دوز پروپوفل موردنیاز در دو گروه دکسمدتومیدین موضعی و کنترل ازنظر آماری معنادار بود. (0/001
کلید واژگان
دکسمدتومیدینبیحسی موضعی
لوله‌گذاری بیدار
بلوک راه هوایی
پروپوفول
شماره نشریه
17تاریخ نشر
2016-06-211395-04-01
شاپا
2228-62412383-3483
