فرهنگ سیاسی نخبگان و حکمرانی خوب در جمهوری اسلامی ایران (مطالعه موردی دولت اصلاحات)

Abstract

بحث حکمرانی خوب در دهه‏های اخیر، به یکی از موضوعات اساسی در ادبیات توسعه و گزارش سازمان‏های بین‏المللی تبدیل‌شده است. اما در خصوص تعریف و شاخص‏های آن بین پژوهشگران و سازمان‏های بین‏المللی، اجماع نظر چندانی وجود ندارد. تحقق شاخص‏های حکمرانی خوب که با شاخص‏های حکمرانی دموکراتیک نیز همسویی‏ها و همپوشانی‏هایی دارد؛ مستلزم برخی پیش‏شرط‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. علاوه بر این پیش‌شرط‌ها، فرهنگ سیاسی و به‌ویژه فرهنگ سیاسی نخبگان نیز، نقش مهمی در نهادینگی عناصر حکمرانی خوب بالأخص در کشورهای درحال‌توسعه ایفا می‏کند؛ این موضوع در دهه‌های اخیر، موردتوجه برخی از پژوهشگران مطالعات حکمرانی خوب قرارگرفته است. پرسش اصلی پژوهش آن است که، چه رابطه‏ای بین فرهنگ سیاسی نخبگان سیاسی در جمهوری اسلامی و نهادینگی شاخص‏های حکمرانی خوب در دولت اصلاحات (84-76) وجود دارد؟ پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی مبتنی بر شواهد و با روش مطالعه اسنادی و کتابخانه‏ای صورت پذیرفته است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که گفتمان و فرهنگ سیاسی دموکراتیک نخبگان سیاسی در دولت اصلاحات، برخلاف دولت‌های پیش و بعد از خود، نقش مهمی در نهادینگی برخی از شاخص‌های حکمرانی خوب داشته است.