کارکرد زاویة دید سوم‌شخص در خلق داستان‌های وهمناک و بررسی آن در داستان «طاووس‌های زرد» اثر منیرو روانی‌پور

Abstract

در این مقاله، داستان کوتاه «طاووس‌های زرد» نوشتة منیرو روانی‌پور از مجموعه‌داستان<em>کنیزو</em> براساس الگوی دیدگاه وجهی ـ روایی سیمپسون (1993) بررسی شده است. مسئلة اساسی پژوهش این است که اولاً زاویة دید گزینشی چه احساسی را در مخاطبان به‌وجود می‌آورد و ثانیاً چگونه می‌توان احساس القاشده در متن را بدون تفسیرهای ذوقی اثبات کرد؛ بنابراین نوع راوی و نوع وجهیت غالب بر داستان و کارکرد آن واکاوی شده است. در این تحقیق، داده‌ها برمبنای مقوله‌ها و ابزارهای تحلیلی معرفی‌شده در نظریة سیمپسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. روش تحقیق از نوع توصیفی ـ تحلیلی است. بر این اساس، هدف پژوهش آن است که با به‌کارگیری الگوی زبان‌شناختی سیمپسون و کشف قواعدی، به‌روش علمی، تأثیرهای خاص بر مخاطب اثبات شود. راوی داستان مورد بررسی از نوع سوم‌شخص روایی منفی است که با استفاده از «کلمات بیگانگی»، دوری از ورود به احساسات و افکار شخصیت‌ها، تأکید بر ویژگی‌های فیزیکی خاص، بیان حدس‌های خودنمایانه و تکنیک بیگانه‌سازی شخصیت، داستانی وهمناک خلق کرده است. <br />