هویت روایی ریکوری در رمان پاملا: خوانش اگزیستانسیال فمنیستی

Abstract

بارزترین ویژگی رمان <em>پاملا</em>، اثر ساموئل ریچاردسون، سبک نامه­نگارانه است. شخصیت اصلی داستان که همان پاملا است، در طی رمان با نوشتن نامه­های متعدد به اشخاص زیادی، هر بار روایت را یک‌تنه بر دوش می­کشد. این ویژگی را می­توان طبق نظریة پل ریکور درباب درون‌گستری و برون‌گستری زمان روایی به‌خوبی تشریح کرد. تبیین این رمان براساس نظریة مذکور، رابطة اگزیستانسیالیسم، فمنیسم و ادبیات را در قالب برون‌گستری زمان در روایت نشان می­دهد و از سوی دیگر از طریق شخصیت پاملا، در قالب نامه­نگاری و اشعار عاشقانه، به جنبة درون‌گسترانة زمان می­پردازد. درعین حال، ریکور یکی از روایت‌شناسانی است که اخلاق را نشئت‌گرفته از مفهوم انسجام روایی زندگی و مفهوم هویت روایی می­داند. هدف این پژوهش تبیین نقش درون‌گستری و برون‌گستری زمان در روایت و نمود آن در انسجام هویت اخلاقی پاملا در حیث اگزیستانسیال فمنیستی است.<br />