نقش واسطه‌ای تحقق انتظارات زناشویی در تأثیر رضایت زناشوئی بر انتظارات زناشویی بالا، خوش‌بینی و خودکارآمدی ارتباطی در کارکنان دانشگاه

Abstract

هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه­ای تحقق انتظارات زناشویی در تاثیر رضایت زناشوئی بر انتظارات زناشویی بالا، خوش‌بینی و خودکارآمدی ارتباطی در کارمندان متأهل دانشگاه شهید چمران اهواز و دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی کارکنان متأهل دانشگاه شهید چمران اهواز و دانشگاه جندی‌شاپور اهواز بودند که از بین آن‌ها، 200 نفر به شیوه­ی در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان این پژوهش پرسشنامه‌ی استانداردهای رابطه‌‌ی خاص (ISRS)، مقیاس رضایت زناشویی کانزاس (KMS)، پرسشنامه جهت‌گیری زندگی- تجدیدنظرشده و پرسشنامه خودکارآمدی ارتباطی (RSES) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده­ها از روش تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین انتظارات زناشویی بالا، خودکارآمدی ارتباطی، خوش‌بینی و تحقق انتظارات با رضایت زناشویی رابطه­ی مثبت معنادار وجود دارد. پس از حذف سه مسیر غیرمعنادار، مدل نهایی برازندگی مناسبی را نشان داد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که خوش‌بینی هم به‌صورت مستقیم و هم به‌صورت غیرمستقیم و از طریق تحقق انتظارات زناشویی بر رضایت زناشویی اثر مثبت معنادار دارد. همچنین انتظارات زناشویی بالا و خودکارآمدی ارتباطی به‌صورت غیرمستقیم و از طریق تحقق انتظارات زناشویی پیش­بین رضایت زناشویی بودند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که علی‌رغم اهمیت خوش‌بینی و خودکارآمدی، تحقق انتظارات زناشویی نقش مهم­تری در رضایت زناشویی دارد.