واکنش اکوفیزیولوژیکی ارقام سیب‌زمینی به کود زیستی و آبیاری محدود

Abstract

این پژوهش به‌منظور بررسی اثر کود زیستی بر صفات کمی و کیفی سه ژنوتیپ سیب‌زمینی در شرایط تنش و کمبود آب آبیاری در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اردبیل اجرا گردید. آزمایش به‌صورت کرت‌های دو بار خرد‌شده (اسپلیت اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. کرت‌های اصلی شامل رژیم‌های آبیاری در سه سطح شامل 1I: آبیاری براساس 100 درصد آب موردنیاز به‌عنوان شاهد، 2I: 80 درصد آبیاری (20% تنش) و 3I: 60 درصد آبیاری (40% تنش)، کرت‌های فرعی شامل ژنوتیپ و کرت‌های فرعی خردشده به نانو کود بیولوژیک ویژه سیب‌زمینی اختصاص یافت. زمان سبز شدن کامل، زمان گل‌دهی، ارتفاع بوته، قطر ساقه اصلی، تعداد ساقه، وزن‌خشک ساقه، وزن‌خشک برگ، مجموع کلروفیل (b+a)، مقدار کاروتنوئید و عملکرد بوته اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که تمامی صفات مورد مطالعه به‌استثناء تعداد ساقه به‌طور معنی‌داری در سطح احتمال یک درصد تحت تأثیر تیمار آبیاری قرار گرفتند. زمان سبز شدن کامل، زمان گل‌دهی، ارتفاع بوته، قطر ساقه اصلی، تعداد ساقه و عملکرد بوته در بین ژنوتیپ‌ها در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. اثر متقابل آبیاری و ژنوتیپ فقط در قطر ساقه اصلی در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار ظاهر شد. استفاده از کود زیستی سبب افزایش معنی‌دار در تمامی صفات شد و کاربرد کود زیستی میزان عملکرد را در مقایسه با شاهد 10 درصد افزایش داد. بیش‌ترین عملکرد در ژنوتیپ 2-97 و آبیاری کامل حاصل شد. بنابراین کاربرد کود زیستی به‌عنوان مکمل در زراعت سیب‌زمینی توصیه می‌گردد.