واکنش ژنوتیپ‌های برتر زیتون بومی استان کرمانشاه به تنش خشکی در شرایط مزرعه

Abstract

این تحقیق به‌منظورگزینش ژنوتیپ‌‌های مقاوم یا متحمل به تنش خشکی از بین ژنوتیپ‌‌های بومی برتر استان کرمانشاه (7 ژنوتیپ) در شرایط مزرعه‌ اجرا شد. هفت ژنوتیپ بومی زیتون D1، Dd1، GW،Ps1 ، Bn3، Bn6 و Ds17 در آزمایش کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار تحت سه رژیم آبیاری قرار گرفتند. تیمارهای آبیاری شامل دور آبیاری 6، 9 و 12 روزه بودند که تیمار 6 روزه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. صفات رویشی ارتفاع نهال، قطر تنه، تعداد برگ، وزن تر و خشک برگ، شاخه‌ و ریشه ثبت گردید. نتایج نشان داد که ژنوتیپ Ds17 بیش‌ترین مقدار قطر تنه و ژنوتیپ Dd1 کم‌ترین قطر تنه را داشت. ژنوتیپ Bn3 بیش‌ترین تعداد برگ را داشته اگرچه ژنوتیپ‌های D1، Dd1 و Gw در یک کلاس قرار گرفتند اما کم‌ترین تعداد برگ مربوط به ژنوتیپ D1 بود. بین ژنوتیپ‌‌ها از لحاظ وزن تر و خشک برگ تفاوت معنی‌‌داری وجود داشت به‌طوری‌که بیش‌ترین وزن تر و خشک برگ مربوط به ژنوتیپ Bn3 و کم‌ترین وزن تر و خشک برگ مربوط در ژنوتیپ D1 ثبت شد. بین ژنوتیپ‌‌ها از لحاظ وزن تر و خشک شاخه و ریشه تفاوت معنی‌داری وجود داشت به‌طوری‌که کم‌ترین وزن تر و خشک شاخه مربوط به ژنوتیپ Ds17 و کم‌ترین وزن تر و خشک ریشه مربوط به ژنوتیپ Gw بود. براساس نتایج به‌دست آمده ژنوتیپ‌‌های زیتون از نظر مقاومت به خشکی تفاوت داشتند و در شرایط خشکی ژنوتیپ‌های Ds17 و Bn3 دارای وضعیت رشدی مناسب‌تری بودند.