جایگاه انفصال در حقوق بین‌الملل و ابعاد حقوقی همه پرسی استقلال کردستان

Abstract

<strong>چکیده</strong><br /> انفصال از یک کشور و ایجاد یک نهاد جدید در حقوق بین­الملل که با استناد به «حق تعیین سرنوشت» مردم و توسط گروه‌های اقلیت یک کشور صورت می­گیرد، یکی از دغدغه­ها و چالش­هایی است که جامعه بین­المللی با آن روبرو بوده و همچنان لاینحل باقی مانده است. این نوشتار، مقوله انفصال را مد نظر قرار داده و به بررسی جایگاه و دامنه اعمال آن در حقوق بین­الملل می­پردازد و این پرسش را مطرح می­نماید که آیا حقوق بین­الملل مجوز انفصال یک جانبه و ﺗﺄسیس یک دولت را در وضعیت غیراستعماری می­دهد. یافته مقاله حاکی از آن است که این حق فقط به دوران استعمارزدایی محدود می­شود. حقوق بین‌الملل معمولا از کشور مادر در خواسته‌اش برای حفظ تمامیت ارضی خود حمایت مینماید. در بیانیه روابط دوستانه و همکاری بین ملل که در سال 1970 به تصویب رسید، به‌ طور کاملاً مشخصی ذکر شده است که تمامیت ارضی و استقلال سیاسی هر کشوری غیر قابل خدشه است؛ بنابراین جامعه بین‌المللی با جابجایی مرزها و خرد شدن کشورها مخالف است به این دلیل که می‌تواند برهم زننده ثبات بین‌المللی باشد؛ همچنین با طرح موضوع همه­پرسی استقلال کردستان عراق، نتیجه می­گیرد که حقوق بین­الملل معاصر تبعات این همه­پرسی جهت رسیدن به استقلال را ﺗﺄیید نمی‌نماید.