گفتمان پست‌مدرنیسم؛ تاویل ناپایداری هویتی و انگاره های معنایی

Abstract

هویت از معماهای پیچیده بشری از قدیم‌الایام تا زمان حاضر بوده‌است. در سنت‌های فکری مختلف از جمله سنت فکری مدرن و پست‌مدرن هویت معناهای متفاوت یافته‌است. به‌نظر می‌رسد؛ یکی از مهم‌ترین دلایل این تفاوت معنایی، رویکردهای متفاوت این سنت‌های فکری به مساله هویت و دال‌های معنایی بوده چه این که سنت فکری پست‌مدرن از منظر هستی شناختی با مساله هویت مواجه شده بر این اساس، هدف مقاله حاضر آن است تا با کنکاش در سنت فکری پست‌مدرن، سرنوشت هویت را مورد بررسی قرار دهد. رویکرد مقاله حاضر برای واکاوی این سنت­ فکری، برساخت گرائی است. بدین معنا که مقوله هویت را بر اساس مبانی تعامل دوسویه ساختار- عامل تبیین می­کند. با استناد به روش توصیفی-تحلیلی تلاش می­شود، سوژه انسانی در مرکز ثقل مطالعه حاضر قرار داده‌ شود به گونه‌ای که این سوژه به عنوان حامل و دریافت‌کننده اصلی پیامدهای هویتی و معناشناختی در گفتمان پست‌مدرنیستی مطرح است. فرضیه مقاله نیز بدین قرار است؛ در سنت فکری پست مدرن، سوژه درون وضعیتی پرتاب شده که محاط بر وی و شکل‌دهنده آن است. به نظر می رسد؛ مهم‌ترین ویژگی چنین وضعیتی ناپایداری مداوم و چندپارگی معنایی و هویتی باشد.