واحدهای جریانی هیدرولیکی ریزرخساره های مخزنی ناحیه پشته کربناته نهشته های سازند کنگان (تریاس پیشین) و ارتباط آن با محیط رسوبی و دیاژنز

Abstract

دسته­بندی کمی و کیفی ویژگی​های سنـگ​های مخزن هـیدروکربنی یکی از مـباحث پایه­ای و مـهم در پژوهـش​های زمین­شناسی مخازن است. امروزه، واحدبندی​های گونه​های سنگ مخزن با اعمال روابط ریاضی بر روی شاخص​های تخلخل و تراوایی انجام می​پذیرد. از آنجا که ویژگی​های مخزنی نهشته​ها در وابستگی مستقیم با شرایط ته​نشینی و رسوب​گذاری آن​ها است، تاثیر مـحیط رسـوب​گذاری و دیـاژنز می­بایست در این دسته­بندی​ها مورد توجه قرار گیرد. در این پژوهش، با بهره­گیری از نتایج واکاوی مغزه از نهشته​های سازند کنگان (تریاس پیشین) در 6 چاه از یکی از میدان­های هـیدروکربنی خلیج​فارس، واحدهای جریانی هیدرولیکی با بهره­گیری از شاخص زون جریانی و گونه​های سنگی ناپیوسته بررسی و معرفی شد. واحد شماره 4 (HFU-4)، با دارا بودن ریزرخساره​های گرینستونی وابسته به محیط پشته کربناته دارای بهترین کیفیت مخزنی است. بررسی جایگاه محیط­رسوبی و فرآیندهای دیاژنزی ریزرخساره​های وابسته به واحد شماره-4، نشان می​دهد ریزرخساره­های ااوئید گرینستونی زیرواحد 4ب واقع در ناحیه مرکزی پشته کربناته بهترین ویژگی­های مخزنی را دارا هستند. در این ریزرخساره​ها به دلیل کارکرد دیاژنز، تخلخل​های قالبی و درون­دانه​ای طی فرآیند انحلال بهم متصل شده و با مقدار میانگین تخلخل 13 درصد و میانگین تراوایی 199میلی­دارسی، بهترین واحد جریانی هیدرولیکی را ساخته­­اند.