مبانی نظریه سیاسی ولایت امت بر خویش

Abstract

<strong>فقیه لبنانی معاصر، محمدمهدی شمس‏الدین تحت تأثیر نظریه دولت مشروطة فقیه ایرانی، میرزا محمدحسین نایینی، نظریه‏ای سیاسی وضع کرد که به نظریه «ولایت امت بر خویش» مشهور است. او با استفاده از مجموعه‏ای از مبانی فقهی و کلامی می‏کوشد اثبات کند ولایت سیاسی در دوره غیبت، حق انحصاری «امت» است و فقیه تنها ازآن‏رو که عضوی از امت است، حق مشارکت دارد و دارای حق ویژه‏ای نیست. او از قاعده عدم الولایه، اصل ولایت انسان بر خویش، ولایت امت در </strong><strong>منطقه فراغ</strong><strong>، عرفی بودن و نامقدس بودن موضوع قدرت و دولت، تعطیل مبانی کلامی نظریه‏های قدیم دولت و اعتبار شورا به‏عنوان مبنای نظام سیاسی ولایت امت استفاده می‏کند. این مقاله به بازخوانی مبانی نظریه ولایت امت و نقد آن می‏پردازد و به این نتیجه می‌رسد که این نظریه نتوانسته است بنیان نظری استواری برای ولایت امت فراهم کند و از حدود ولایت فقیه انتخابی فراتر نرفته است</strong>