جمهوری اسلامی ایران و سازمان-های بین المللی
(ندگان)پدیدآور
کریمی, غلامرضانوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
حیات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی هر کشوری ایجاب میکند که با سازمانهای بین المللی تعامل داشته باشد. حیطه عملکرد و فعالیت سازمانهای بین المللی به حدی گسترش یافته که حتی اگر کشوری بخواهد هیچ تعاملی با آنها نداشته باشد، نمیتواند از محدودیتهای اعمالی آنها بر خودش رهایی یابد. در این نوشتار، روند تحول در روابط جمهوری اسلامی با سازمانهای بین المللی به چهار دوره تقسیم شده است: دوره اول از بهمن 57 آغاز و تا آبان 58 ادامه داشته که دورۀ ادامه روابط رسمی محدود ایران با سازمانهای بین المللی بوده است. دوره دوم، دورۀ مقابله و مواجهه با سازمانهای بین المللی بوده که بیشترین نماد این جهتگیری در موضوعاتی نظیر اشغال سفارت آمریکا و جنگ تحمیلی بوده که دوره زمانی آبان 58 تا 67 را دربر میگیرد. دورۀ سوم که از سال 68 تا 76 را دربر میگیرد، دوره همگرایی و همزیستی با سازمانهای بین المللی بوده است. ایران در این دوره تلاش کرده تا ضمن ورود به سازمانهای بین المللی، واقعیتهای بین المللی مترتب بر آنها را بپذیرد. دوره چهارم که با دوم خرداد 76 آغاز میشود، دوره نقش آفرینی محدود کشور در سازمانهای بین المللی است.
کلید واژگان
سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایرانسازمان-های بین المللی
گفت و گوی تمدن ها
سازمان ملل
سازمان کنفرانس اسلامی
اکو
شماره نشریه
85تاریخ نشر
2007-01-211385-11-01
ناشر
دانشگاه باقرالعلوم(ع) قمسازمان پدید آورنده
پژوهشگر روابط بین المللشاپا
1735-05572645-5773




