بررسی تأثیر چارچوب‌گذاری هدف و سبک ارتباطی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی شهر قزوین

Abstract

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر چارچوب‌گذاری درونی و بیرونی هدف و سبک ارتباطی کنترل کننده درونی، کنترل کننده‌ بیرونی و حمایت کننده‌ خود پیروی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر پایه‌ پنجم ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه 2 شهر قزوین بود. برای این منظور از یک طرح عاملی 2 × 3 استفاده شد. آزمودنی‌ها 147 نفر بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌یی انتخاب و در شش گروه آزمایشی و یک گروه گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند. ابتدا یادگیری مطالب کتبی بر حسب دست‌یابی به یک هدف درونی (سلامت) در برابر یک هدف بیرونی (ظاهر جسمی) چارچوب‌گذاری شد، و سپس به یک شیوه‌ حمایت کننده خود پیروی یا کنترل کننده درونی یا کنترل کننده‌ بیرونی ارایه شدند. در ارتباط با عملکرد تحصیلی، هم یادگیری مفهومی و هم یادگیری طوطی‌وار مورد سنجش قرار گرفت. نتیجه‌های به دست آمده از تحلیل واریانس چند متغیری داده‌ها نشان داد که چارچوب‌گذاری درونی هدف در مقایسه با چارچوب‌گذاری بیرونی هدف، پردازش مفهومی مطالب یادگیری را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، دانش‌آموزانی که برای تعقیب این محتواهای هدف، یک سبک ارتباطی حمایت کننده خود پیروی را تجربه ‌کردند در مقایسه با دانش‌آموزانی که تحت فشار درونی یا بیرونی قرار ‌گرفتند، یادگیری مفهومی بیشتری نشان ‌دادند. با این وجود، چنین نتیجه‌هایی برای یادگیری طوطی‌وار دیده نشد. به نظر می‌رسد که بافت‌های کنترل کننده درونی، کنترل کننده‌ بیرونی و محتوای هدف بیرونی به طور برابر با بافت‌های حمایت کننده‌ خود پیروی و هدف درونی در پیشبرد یادسپاری تحت‌الفظی مطالب یادگیری موثر باشند.