رابطه‌ی توانمندسازی روان‌شناختی و عملکرد شغلی با میانجی‌گری نگرش‌های شغلی در کارکنان شرکت بهره‌برداری نفت و گاز مارون-اهواز

Abstract

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطۀ توانمندسازی روان‌شناختی و عملکرد شغلی با میانجی‌گری نگرش‌های شغلی بود.<br /> روش: جامعۀ آماری همۀ کارکنان شرکت بهره‌برداری نفت و گاز مارون- اهواز بودند، که از بین آن‌ها 216 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه‌های توانمندسازی روان‌شناختی (اسپریتزر، 1995)، رفتار نابارور شغلی (آکینو، لویس، و برادفیلد، 1999)، رفتار شهروندی سازمانی (پودساکف، مک‌کنزی، مورمن، فتر، 1990)، رفتار درون نقشی (ویلیامز و اندرسون، 1991)، خشنودی شغلی (آیرونسون، اسمیت، برانیک، گیبسون، پل، 1989)، و تعهد عاطفی (ماودی، استیرز، و پورتر، 1979) بودند. این پرسشنامه‌ها از روایی و پایایی قابل قبولی در پژوهش حاضر برخوردار بودند. نتایج با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری (SEM) بر اساس AMOS20 و SPSS16 بدست آمد. برای آزمون فرضیه‌های ساده از روش همبستگی ساده و آزمون فرضیه‌های میانجی‌گر از روش بوت‌استرپ استفاده شد. <br /> یافته‌ها: نتایج حاکی از برازش خوب مدل با داده‌ها بود. تحلیل‌های بیشتر مربوط به فرضیه‌های ساده نشان داد که توانمندسازی روان‌شناختی رابطۀ مثبت معنی‌داری با خشنودی شغلی، تعهد عاطفی، رفتار شهروندی سازمانی، رفتار درون نقشی و رابطۀ منفی معنی‌داری با رفتار نابارور شغلی دارد. نتایج مربوط به فرضیه‌های میانجی‌گر نیز نشان داد که تعهد عاطفی میانجی‌گر هم رابطۀ توانمندسازی روان‌شناختی با رفتار شهروندی سازمانی و هم رابطۀ توانمندسازی روان‌شناختی با رفتار درون نقشی است، امّا خشنودی شغلی تنها میانجی‌گر رابطۀ توانمندسازی روان‌شناختی با رفتار شهروندی سازمانی است. <br /> نتیجه‌گیری: بنابراین با نتایج بدست آمده می‌توان نتیجه‌گیری کرد که تلاش برای افزایش توانمندسازی روان‌شناختی بر نگرش‌های شغلی، و در نهایت بر عملکرد شغلی اثر مثبت می‌گذارد.