تدوین مدل ساختاری مؤلفه‌های صبر و امید در دانشجویان دانشگاه شیراز

Abstract

هدف این پژوهش، تدوین مدل ساختاری مؤلفه ‏های صبر و امید در دانشجویان دانشگاه شیراز است. روش پژوهش همبستگی است و مشارکت ‏کنندگان شامل 527 دانشجوی دانشگاه شیراز بودند که برای انتخاب آنها از روش نمونه ‏گیری تصادفی خوشه‏ ای چندمرحله‏ ای استفاده شد و پرسش‏نامه ‏های مقیاس صبر خرمایی و همکاران و پرسش‏نامه امید اشنایدر را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که مدل پیشنهادی با داده‏ های این پژوهش برازش مناسبی دارد و رابطه مستقیم صبر با امید تأیید شد. یافته‏ های این تحقیق نشان داد که صبوریِ افراد سبب افزایش توان تعیین هدف در زندگی (مؤلفه عاملی امید) و توان برنامه ریزی برای دست‏یابی به اهداف (مؤلفه مسیر امید) می‏شود. نتایج این پژوهش نشان می‏دهد با آموزش صبر از طریق مؤلفه‏ های آن (متعالی‏ شدن، شکیبایی، پذیرش، استقامت و درنگ)، می‏توان امید را در دانشجویان افزایش داد.