بررسی عوامل فردی و روانی در گرایش به نزاع و درگیری (مورد مطالعه: شهروندان شهر شیراز)

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل فردی و روانی در گرایش به نزاع و درگیری(مورد مطالعه: شهر شیراز) انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شهروندان گروه سنی 39- 15 سال نوجوان و جوان شهر شیراز است که جمعیت آنان با توجه به مرکز آمار ایران، برابر با 407638 نفر می‌باشد که با استفاده از فرمول کوکران نمونه‌ای به حجم 384 نفر به‌دست آمده است. در این پژوهش نمونه‌گیری تصادفی ساده می‌باشد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش شامل پرسش‌نامه پژوهشگرساخته است. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به‌دست آمده از پژوهش، از نرم‌افزار spss شامل آماره‌های توصیفی و آماره‌های استنباطی استفاده شده است. در قسمت یافته‌های پژوهش با توجه به فرضیه‌ها و متغیرهای تأثیرگذار بین تمام فرضیه‌ها با گرایش به نزاع و درگیری رابطه معناداری وجود دارد. بروز نزاع و درگیری در شهر شیراز از علل و عوامل متعددی برخوردار است. با این حال پراکندگی قابلیت تجمیع نیز دارد؛ به این معنی که عللی مانند وجود مسائل اجتماعی، وجود آسیب‌های اجتماعی، عدم حاکمیت قانون و وجود مسائل شهری، مسائل خانوادگی، فشارهای عصبی و روانی که هر یک در زمان و مکان و شرایطی، زمینه‌ساز بروز درگیری می‌شوند، ممکن است حول محور موضوعی در کنار یکدیگر تجمیع کنند و در یک زمان، یک مکان و تحت شرایط خاص به یک‌باره بروز کرده و نزاع و درگیری را به بحران اجتماعی و حتی درگیری داخلی تبدیل کنند.