مقایسه الکتروانسفالوگرام کمّی (qEEG) در بیماران PTSD و آزمودنی‌های بهنجار

Abstract

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) اختلال شایعی می­باشد. مطالعات مختلفی وجود پایه­های زیستی برای این اختلال را تایید کرده­اند، اما مطالعات کمی وجود دارد که به صورت کمّی الکتروانسفالوگرافی(qEEG) را در مورد بیماران PTSD به کار برده باشند. هدف مطالعه حاضر این بود که با استفاده از qEEG در آزمودنی­های مبتلا به PTSD، پایـه­های ارگانیـکی برای این اختلال پـیدا کنـد. روش این پژوهش از نوع پس­رویدادی بود که در آن نمونه­ای شامل 15 نفر از بیماران مبتلا به PTSD ناشی از جنگ از بین مراجعه­کنندگان به کلینیک نورولوژی انتخاب و با تعداد 15 نفر آزمودنی سالم که از نظر جنس و سن با گروه بیمار مشابه بودند مورد مقایسه قرار گرفتند. امواج عاری از آرتیفکت به وسیله تبدیل سریع فوریه(FFT) تحلیل گردید و توان مطلق باندهای آلفا، تتا، دلتا و بتا در نواحی پیشانی، مرکزی و پس­سری به دست آمد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که دو گروه تفاوتی در فعالیت امواج تتا، بتا و دلتا در هیچ یک از مناطق فوق ندارند؛ ولی کاهش معنی­داری در فعالیت امواج آلفای بیماران نسبت به گروه کنترل در مناطق پیشانی و مرکزی مشاهده گردید. این کاهش می­تواند نشانه ای از گوش به زنگی این بیماران و نیز تهییج زیاد مغزی در آنان و همچنین احتمال آسیب­دیدگی مناطق ایجادکنندة امواج باشد.