بررسی تأثـیر درمان‌شناختی - رفتاری مـذهب‌محور بـر تاب‌آوری و نگرش‌های ناکارآمد زوجین

Abstract

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری گروهی مذهب محور بر تاب­آوری و نگرش­های ناکارآمد زوجین بود. روش پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیش­آزمون-پس­آزمون و گروه کنترل بوده است. نمونه آماری این پژوهش شامل 30 زن متاهل، با نگرش ناکارآمد پایین و تاب­آوری بالا که با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس به­طور همتاسازی انتخاب شدند. این افراد از نظر سن، وضعیت اقتصادی- اجتماعی، عدم ابتلا به بیماری­های جسمانی، دارابودن یک انحراف معیار بالاتر از میانگین در پرسشنامه نگرش­های ناکارآمد ویک انحراف معیار پایین­تر از میانگین در پرسشنامه تاب­آوری کانر و دیویدسون و سایر متغیرهای مورد نظر پژوهش همگون بودند. سپس آزمودنی­ها به­طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در مورد گروه آزمایش 10 جلسه 45 دقیقه­ای روان­درمانی شناختی-رفـتاری مذهب محور اجرا گردیـد اما درمورد گروه کنترل هـیچ مداخله­ای صورت نگرفت. داده­های حاصل با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) تجزیه و تحلیل شدند. یافته­های پژوهشی نشان دادند که بین گروه آزمایش وکنترل پس از اجرای روان­درمانی شناختی- رفتاری مذهـب محور تـفاوت مـعناداری وجود داشت (5 000/0)p<، همچنین میزان نگرش­های ناکارآمد در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به­طور معناداری کاهش یافته و میزان تاب­آوری نیز افزایش یافته بود.