پیش‌بینی رفتارهای پرخطر رانندگان بر اساس سیستم‌‌های مغزی رفتاری، هیجان‌خواهی و ادراک خطر

Abstract

امروزه سوانح رانندگی به یکی از اصلی‌ترین مشکلات بشری تبدیل شده است که نیازمند یافتن راه حل‌هایی برای اصلاح شرایط است. سابقه پژوهشی نشان می‌دهد که یکی از اصلی‌ترین عوامل این حوادث، خطاهای انسانی رانندگان است که برگرفته از ویژگی‌های شناختی، ادراکی و شخصیتی‌شان می‌باشد. هدف این پژوهش، پیش‌بینی رفتارهای پرخطر رانندگان بر اساس سیستم‌های مغزی رفتاری، هیجان‌خواهی و ادراک خطر بوده است. از بین رانندگان شهر شیراز تعداد 150 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شده و به پرسش‌نامه‌های سیستم‌های مغزی رفتاری کارور و وایت، هیجان‌خواهی زاکرمن و ادراک خطر بنتین پاسخ دادند و میزان مبلغ جرایم رانندگی خود را اعلام کردند. یافته‌ها نشان داد که فعال‌سازی رفتاری و هیجان‌خواهی به‌طور مثبت و ادراک خطر به‌طور منفی قادر به پیش‌بینی رانندگی پرخطر هستند که از بین آنها فعال‌سازی رفتاری قوی‌ترین پیش‌بینی کننده رانندگی پرخطر بود. به نظر می‌رسد که می‌توان با استفاده از فعال‌سازی رفتاری، ادراک خطر و هیجان‌خواهی به پیش‌بینی در مورد رانندگانی دست زد که احتمال ارتکاب رانندگی پرخطر را بیش از دیگران دارا هستند و هم‌چنین برای چنین افرادی ملاحظاتی هم‌چون آموزش‌های روان‌شناختی یا نظارت دقیق‌تر در نظر گرفت.