اثربخشی برنامه‌های آموزش بازداری پاسخ و حافظه فعال بر بهبود مهارت‌های اجتماعی کودکان با اختلال کاستی توجه و بیش فعالی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر برنامه‌های آموزش بازداری پاسخ و حافظه فعال بر بهبود مهارت‌های اجتماعی کودکان با اختلال کاستی توجه و بیش‌فعالی انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان 7- 11 ساله شهر تهران بوده که به بیمارستان توان‌بخشی رفیده مراجعه و تشخیص روان‌پزشکی دریافت کرده‌اند. تعداد 16 آزمودنی به شیوه هدفمند انتخاب شده و به روش تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جای گرفتند. به‌منظور ارزیابی نشانه‌های اختلال کاستی توجه و بیش فعالی از مقیاس درجه‌بندی والدین کانرز(1978)، برای بررسی مهارت‌های اجتماعی از نظام درجه‌بندی مهارت‌های اجتماعی گرشام و الیوت فرم والدین(1990) و برای ارزیابی هوش آن‌ها از آزمون ریون (1938،1947) استفاده شد.آزمودنی‌های گروه آزمایشی طی 24 جلسه (هر جلسه 60 دقیقه) برنامهآموزش بازداری پاسخ محقق ساخته و برنامه آموزش حافظه فعال را دریافت کردند و آزمودنی‌های گروه گواه هیچ‌گونه آموزشی ندیدند. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس یک راهه نشان داد که بین میانگین نمرات گروه آزمایشی و گواه در مهارت‌های اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0P