بررسی تمایزیافتگی خود و کیفیّت رابطه با غیر هم‌جنس در دانشجویان مجرد

Abstract

هدف این پژوهش بررسی میزان تمایز‌یافتگی خود در روابط آسیب‌زا و غیر آسیب‌زا با غیر هم‌جنس در دانشجویان مجرد است. به این منظور400 نفر از دانشجویان دختر و پسر مجرد دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش تمایز‌یافتگی از پرسشنامه اسکورن و فریدلندر استفاده شد و محقق برای بررسی کیفیّت ارتباط با غیر هم‌جنس پرسشنامه‌ای بر اساس تئوری طرحواره‌های ناکارآمد جفری یانگ ساخت. با توجه به نمره پرسشنامه کیفیّت ارتباط، چارک اول آزمودنی‌ها در توزیع فراوانی گروه مشکلات کم، چارک دوم و سوم درگروه مشکلات متوسط و چارک آخر در گروه مشکلات ارتباطی زیاد در نظر گرفته شد. روش پژوهش توصیفی از نوع علّی مقایسه‌ای است. نتایج نشان داد بین میانگین‌های این سه گروه از نظر تمایز‌یافتگی، واکنش هیجانی، بریدگی عاطفی و آمیختگی تفاوت معنادار وجود داشت، اما بین این سه گروه از نظر جایگاه من تفاوت معناداری دیده نشد. از دیگر نتایج پژوهش این بود که میان دختران و پسران از نظر شدت مشکلات ارتباط با جنس مخالف تفاوت معناداری دیده نشد.