بررسی رابطه سبک‌های دلبستگی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه با بروز ویژگی‌های شخصیت خودشیفته در دانشجویان پزشکی دانشگاه‌های شهر تهران

Abstract

اختلال شخصیت خودشیفته به عنوان اختلالی جذاب در روان‌شناسی همواره برای پژوهشگران سوالات زیادی را ایجاد کرده است. سبک‌های دلبستگی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه از جمله متغیرهایی هستند که می‌توانند به نوعی در بروز این اختلال نقش داشته باشند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبک‌های دلبستگی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه در بروز ویژگی‌های شخصیت خودشیفته در دانشجویان پزشکی دانشگاه‌های شهر تهران انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی دانشجویان پزشکی دانشگاه‌های شهر تهران مشغول به تحصیل هستند بودند که تعداد 278 پرسشنامه‌‌ی سبک‌های دلبستگی (هازن و شیور)، طرحواره‌ها (یانگ) و پرسشنامه‌ی بروز ویژگی‌های شخصیت خودشیفته (آمز) به شیوه در دسترس توزیع و جمع‌آوری گردید. داده‌ها با استفاده از SPSS با روش‌های آماری همبستگی و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند. بر طبق نتایج سبک‌های دلبستگی ناایمن و دوسوگرا با بروز ویژگی‌های شخصیت خودشیفته رابطه مثبت معنادار داشتند و سبک دلبستگی ایمن با بروز ویژگی‌های شخصیت خودشیفته رابطه منفی معنادار داشت. همچنین بین کلیه مولفه‌های طرحواره‌های ناسازگار اولیه به جز طرحواره اطاعت رابطه مثبت معناداری وجود داشت. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک‌های دلبستگی 12 درصد و طرحواره‌های ناسازگار اولیه 22 درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی بروز ویژگی‌های شخصیت خودشیفته را تبیین کردند. طبق یافته‌های پژوهش برای شناسایی هر چه بهتر اختلال شخصیت خودشیفته و جلوگیری از بروز آن باید برنامه‌های مناسبی توسط روان‌شناسان و مسئولین مربوطه تدوین شود.