بررسی تأثیر درمان کوتاه مدت راه‌حل محور بر پرخاشگری کودکان و نوجوانان

Abstract

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان کوتاه مدت راه‌حل محور بر پرخاشگری کودکان و نوجوانان بود. جامعۀ آماری کلیۀ دانش‌آموزان دختر مدارس ابتدایی و دبیرستان شهر ساری سال تحصیلی 91-92 بودند. از این جامعۀ آماری دو مدرسه به صورت تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و نظام سنجش مبتنی بر تجربۀ آخنباخ بین آن‌ها اجرا شد. 32 نفر از کودکان و نوجوانانی که از نظر مشکلات رفتاری (پرخاشگری) در مرز بالینی قرار داشتند، یعنی نمرۀ آن‌ها از این تست بالاتر از ۶۰ بود، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح آن پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامۀ پرخاشگری باس و پری در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. محتوای جلسات طبق نظریۀ درمان راه‌حل محور دی شازر تهیه شد. به منظور تحلیل داده‌های پژوهش از روش آماری آنووا استفاده شد. نتایج تحلیل آنوا حاکی از آن بود که میانگین نمرات پرخاشگری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری پیدا کرده است. بنابراین، درمان کوتاه مدت راه‌حل محور در کاهش پرخاشگری کودکان و نوجوانان مؤثر بوده است.