اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر دل‌زدگی زناشویی، رضایت زناشویی و صمیمیت زوجین

Abstract

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر دل­زدگی زناشویی، رضایت زناشویی و صمیمیت زوجین بود. طرح پژوهش از نوع طرح­های پژوهشی آزمایشی (پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری مورد نظر شامل زوجین مراجعه­کننده به مراکز مشاوره شهر رشت در سال 1395 بودند که از میان آن­ها، 48 نفر به صورت تصادفی در گروه آزمایش (16 نفر) و یک گروه کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. برنامۀ شناختی-رفتاری طی 8 جلسه­ی و به صورت هفتگی اجرا شد. آزمودنی­ها به پرسش­نامه­های رضایت زناشویی کانزاس، پزسشنامه دلزدگی زناشویی و پرسشنامه صمیمیت زناشویی پاسخ دادند. داده­ها به کمک آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که گروه به صورت معناداری روی دلزدگی زناشویی و مولفه­های آن (01/0­<­P)، رضایت زناشویی (01/0­<­P) و صمیمیت زناشویی (01/0­<­P­) تاثیر دارد. به این ترتیب که میانگین نمرات گروه­ شناختی-رفتاری در مقایسه با گروه کنترل در پایان آموزش در هر سه متغیر بالاتر بود (01/0P<). رویکرد شناختی-رفتاری می­توانند در زمینه روابط زناشویی یک مداخله مناسب به حساب بیاید و به جوانب مختلف این رابطه بپردازد. امّا در عین حال، به نظر می­رسد که رویکرد شناختی-رفتاری دارای اثرگذاری بهتری در زمینه­هایی که نیاز به مداخله شناختی بیشتری دارد، است.