تأثیر بکارگیری الگوی تدریس بدیعه‌پردازی بر پرورش خلاقیت دانش‌آموزان در درس انشاء

Abstract

پژوهشحاضر با هدف شناسایی اثرات الگوی تدریس بدیعه‌پردازی بر پرورش خلاقیت دانش‌آموزان در درس انشاء و مقایسه با الگوی تدریس سنتی انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع شبه‌تجربی است. جامعه تحقیق کل دانش‌آموزان دختر و پسر پایه دوم راهنمایی مدارس دولتی دوره راهنمایی تحصیلی شیراز در سال تحصیلی 83-82 به تعداد 25200 نفر بودند. می‌باشد که در 900 کلاس پایه دوم راهنمایی به تحصیل مشغول‌اند. نمونه آماری شامل 100 دانش‌آموز پایه دوم راهنمایی می‌باشد. نمونه تحقیق با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شده است. ابزار پژوهش عبارت از آزمون سنجش خلاقیت تورنس (فرم ب)، راهنمای استفاده از الگوی تدریس بدیعه‌پردازی، فرم جمع ‌آوری اطلاعات برای همتا کردن گروه‌ها می‌باشد. به ‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t برای گروه‌های مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که: به کارگیری الگوی تدریس بدیعه پردازی موجب رشد و گسترش خلاقیت دانش‌آموزان می‌شود. همچنین به کارگیری این الگو باعث رشد قابلیت سیالی، انعطاف‌پذیری، اصالت و بسط تفکر دانش‌آموزان می‌گردد. در مقایسه میانگین نمرات دانش‌آموزان دختر و پسری که با الگوی تدریس بدیعه‌پردازی آموزش دیده‌اند (گروه آزمایش) در آزمون خلاقیت این نتیجه بدست آمد که بین میانگین نمرات دانش‌آموزان دختر و پسر در خلاقیت و عناصر اصالت و بسط تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنی که میانگین نمرات دانش‌آموزن دختر در خلاقیت و عناصر اصالت و بسط بیشتر از میانگین دانش‌آموزان پسر در همین عوامل می‌باشد. اما در عناصر انعطاف‌پذیری و سیالی بین میانگین نمرات دانش‌آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری مشاهده نگردید.