مدل‌یابی تاب‌آوری خانواده بر اساس عوامل فردی و خانوادگی: نقش تاب‌آوری فردی

Abstract

این پژوهش با هدف مدل‌یابی تاب‌آوری خانواده بر اساس عوامل فردی و خانوادگی با تأکید بر نقش میانجی تاب‌آوری فردی انجام شد. در این مطالعه‌ هم­بستگی، تعداد 210 نفر از بیماران عضو انجمن ام اس قم به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به آزمون‌های سنجش خانواده (FAD)، ارزیابی انطباق‌پذیری و هم­بستگی خانواده (FACES-III)، حمایت اجتماعی- مقیاس خانواده (PSS-Fa)، تاب‌آوری کانر- دیویدسون (CD-RISC)، تاب‌آوری خانواده (FHI)، و معنای زندگی (MLQ) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از ضریب هم­بستگی، رگرسیون چندگانه مجزا و تکنیک اطلاعات تفکیکی و مدل‌یابی معادلات ساختاری به شیوه تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها نشان می­دهد معنا در زندگی به عنوان متغیر برون‌زاد، فقط پیش‌بینی‌کننده معنادار برای تاب‌آوری فردی و عملکرد خانواده است. تاب‌آوری فردی نیز فقط پیش‌بینی‌کننده هم­بستگی خانواده بوده و از این مسیر با تاب‌آوری خانواده در ارتباط است. از بین همه متغیرها، فقط دو متغیر عملکرد خانواده و هم­بستگی خانواده تأثیر مستقیم روی تاب‌آوری خانواده دارد. حمایت خانواده با هیچ‌ یک از متغیرهای تاب‌آوری فردی و خانواده ضریب معنادار ندارد. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که برخی عوامل فردی فقط زمینه‌ساز تاب‌آوری خانواده است و تأثیر مستقیم روی آن ندارد و زمانی روی آن تأثیرگذار خواهد بود که در کنار عوامل خانوادگی قرار گیرد.