تاثیر مواجهه‌درمانی‌روایتی بر بهبود کیفیت‌زندگی زنان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مرتبط با سرطان

Abstract

سرطان به عنوان یکی از مهمترین بیماری‌های قرن در بین علت مرگ ومیر بعد از بیماری‌های قلب و عروق است.تشخیص سرطان و به دنبال آن تحمل درمان‌های طولانی معمولا تجارب استرس‌زا به حساب می‌آید.درمان‌های روان‌شناختی می‌تواند بر کیفیت‌زندگی این بیماران موثر باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان‌مواجهه‌درمانی‌روایتی بر بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مرتبط با سرطان بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان دارای اختلال استرس پس از سانحه که در مرکز خون و آنکولوژی بیمارستانهای مطهری فولادشهر در فاصله زمانی اول تیرماه تا اواسط شهریور سال 1395 بستری بودند تشکیل داد. از این میان تعداد 30نفر بصورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند(در هر گروه 15 نفر). ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BRIEF) و مقیاس می‌سی‌سی‌پی بود. فرآینداجرا مواجهه‌درمانی‌روایتی به مدت 6 جلسه و هر جلسه 90دقیقه به روایت خاطرات ناخوشایند مرتبط با بیماری پرداختندوگروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. نتایج با استفاده ازآزمون کواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان دادکه مواجهه‌درمانی‌روایتی در نمره کلی کیفیت زندگی و مؤلفه‌های آن شامل سلامت جسمانی، سلامت روانی، ارتباط اجتماعی و سلامت محیط، باعث بهبود کیفیت‌زندگی زنان مبتلا به اختلال استرس پس‌ازسانحه مرتبط با سرطان شده‌است. در نتیجه می‌توان از روش مواجهه‌درمانی‌روایتی به عنوان یک روش مؤثر در بهبود کیفیت‌زندگی این دسته از بیماران در مراکز آنکولوژی به عنوان درمان‌های تکمیلی در کنار درمان‌های پزشکی سود جست.