بررسی رابطه عمل به باورهای دینی و میزان صمیمیت زنان دانشجوی تهرانی با همسرانشان

Abstract

این مطالعه پژوهشی است توصیفی که به بررسی رابطه عمل به باورهای دینی و میزان صمیمیت زنان دانشجوی تهرانی با همسرانشان پرداخته است. از این رو فرضیه های مبنی بر ارتباط بین عمل به باورهای دینی و میزان صمیمیت، توافق، صداقت، شکل گرفته و مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور نمونه گیری، ابتدا از بین مراکز آموزش عالی شهر تهران، به طریق تصادفی، دانشگاههای دولتی و آزاد انتخاب شده و سپس با مراجعه به مراکز مربوطه، با روش نمونه گیری در دسترس، 200 زن دانشجوی مشغول به تحصیل دعوت به همکاری شدند. برای سنجش میزان عمل به باورهای دینی، از مقیاس معبد و برای اندازه گیری میزان صمیمیت نیز پرسشنامه MIQ (صمیمیت زوجین) ، استفاده شد. برای تحلیل داده ها نیز، آزمون همبستگی پیرسون و شاخص های آمار توصیفی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج بدست آمده، همبستگی مثبت معناداری را بین میزان عمل به باورهای دینی و میزان صمیمیت، توافق، صادق بودن، علاقه و محبت وپای بندی به تعهدات نشان داد.به این معنی که هر چه میزان عمل به باورهای دینی در زنان دانشجو بالاتر بوده، آنها صمیمیت بیشتری را( با توجه به شاخص های موجود) با همسران خود تجربه کرده اند.