اثربخشی شن‏ بازی درمانی بر کاهش پرخاشگری/ بیش‏ فعالی کودکان پیش دبستانی

Abstract

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی شن­بازی درمانی، بر کاهش پرخاشگری/بیش­فعالی کودکان پیش­دبستانی شهرستان کرمانشاه انجام شد. روش تحقیق: روش مطالعه، تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود و روش آماری آن تحلیل کوواریانس چند متغیره است. جامعه آماری مطالعه کلیه کودکان 7-5 ساله دارای پرخاشگری/بیش­فعالی شهر کرمانشاه و روش نمونه­گیری تصادفی ساده بود. ابتدا از میان مناطق سه گانه شهر کرمانشاه، شش مهد کودک( از هر منطقه دو مهد کودک) به تصادف انتخاب شد. 54 کودک دارای اختلال پرخاشگری/بیش­فعالی شناسایی شدند. سپس بر اساس شرایط ورود و خروج از مطالعه، 30 کودک( 10 دختر و 20 پسر) به عنوان گروه نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش 15 نفر و کنترل 15 نفر قرار گرفتند. پرسشنامه اختلال رفتاری راتر فرم معلم( 1967) در مرحله پیش آزمون- پس آزمون و یک ماه بعد از پایان مداخله توسط مربیان تکمیل شد. کودکانی که در گروه آزمایشی قرار داشتند به مدت ده جلسه هفتگی (45 دقیقه در هفته) در فعالیت شن­بازی درمانی به صورت انفرادی شرکت داده شدند. یافته­ها: نتایج نشان داد که شن­بازی درمانی اثر معنی­داری بر کاهش پرخاشگری/بیش­فعالی کودکان گروه آزمایشی در مقایسه با کودکان گروه کنترل دارد. چنین دستاوردی در پیگیری یک ماه حفظ شد. نتیجه­گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می­توان گفت شن بازی درمانی می­تواند در کاهش اختلال رفتاری کودکان مؤثر واقع شود و بر ضرورت کاربرد شن بازی درمانی به منظور کاهش پرخاشگری/بیش­فعالی و افزایش سلامت روانی در کودکان دارای این اختلال تأکید شد.